Van de extreme hikes naar de extreme sporten

Woensdag 1 maart, 5.00

Aangekomen in het plaatsje Banos, hadden we alle vier voorgenomen om deze dag na de zware hikes rust te nemen. Dat lukte hen, mij niet. Nadat ik wel geprobeerd had in het hostel te blijven, stapte ik om 16.00 dan toch op een tourbus de bergen in waar we naar een soort speeltuin voor volwassenen gingen. Je kon er bijvoorbeeld schommelen op een ongekende hoogte. 

Die avond toen de anderen een siësta hadden gehouden met zn allen uit geweest. Dat was goed. Alleen raar dat om 3.00 precies opeens alles stopte, de hele disco werd schoongeveegd en daarna ook de straten. Alsof we iets illegaals aan het doen waren. 

De ochtend erna wezen bungeejumpen, eerste keer dat ik dat heb gedaan. Op de videos op deze website is te zien hoe ik steeds meer terug begin te krabbelen en gil als een 6-jarige. Maarja, ook de omstanders (die ik niet eens ken) waarvan ik de filmpjes heb gilde net zo hard mee. 

Daarna van de vier uur durende happy hour genoten en met wat lokalen m'n Spaans geoefend. 

Ochtend hierna hadden we wild water rafting gepland staan. Dat is altijd leuk:

Het probleem is een beetje dat ik zowel wil uitgaan als alle tours wil doen. Hierdoor slaap ik vooral in de bus of tussen de tours door in de middag wat uurtjes. In Cusco had ik alle tijd van de wereld, nu ben ik de hele tijd slechts een paar dagen in een dorp wat ik volledig wil verkennen.

Toen een bus naar de hoofdstad Quito gepakt omdat zo dadelijk om 7.00 onze vlucht naar Bogota, Colombia vertrekt. Alleen met Aritra. De twee Portugezen zijn in Banos gebleven en gaan daar in een hostel werken. Dat vind ik niet bepaald erg. 

De laatste dag in Quito naar een zeer interessant museum geweest. Het museum staat precies op de evenaar en hierdoor werkt de zwaartekracht anders dan we gewend zijn. Er was een onderdeel in de tour waarbij we een ei moesten laten balanceren op een spijker. Van de hele groep was ik de enige wie het lukte, weer veel te blij natuurlijk, kreeg er zelfs een certificaat van.