Nijmeegse vierdaagse, Münster, Leuven, Helsinki

Woensdag 13 september, 19.30

In de weekenden zit ik vooral in het land van onbeschofte mensen, eeuwige wegwerkzaamheden en waar elke stad hetzelfde is: Duitsland. Daar spreek ik dan met Eliana af die daar momenteel studeert. Zo hebben we al tijd in Keulen, Frankfurt, Duisburg gespendeerd en afgelopen weekend waren we in Münster.

Weekend in Münster. Ik: shirt en korte broek. Eliana: lange broek met winterjas:

Ruim twee maanden geleden sinds m’n laatste blog, toen kwam ik net terug van een lang weekend weg in Keulen. Hier een update:

Ik spreek nog wel eens met andere mensen af die ik op vakantie heb leren kennen. Hier met Marsha (Helsinki reis) in Den Bosch en met Celine (gastgezin Cusco) in Leuven. En volgend weekend heeft Aravind, m’n Indische vriend uit Helsinki een vlucht over Amsterdam dus daar ga ik dan ook een dagje mee op pad.

DB & Leuven:

Niet dat dat zo nodig is want Aravind en mijn andere Finse vrienden zie ik binnenkort weer. Want eindelijk. Ik heb tickets geboekt en de eerste twee weken van oktober ga ik naar Helsinki. Dus dat wordt weer dagelijks met Petteri lunchen op de universiteit, m’n voetbalteam zien en op het noorderlicht jagen. Ik ga overigens samen met Eliana, haar laten zien waarom Finland beter is.

Er zijn niet veel dingen waarin Nederland een voorbeeld aan Peru moet nemen maar de Peruaanse keuken is er wel duidelijk een van. Eliana en ik zijn vaak opzoek naar Zuid-Amerikaans eten hier maar dat valt niet mee. De ingrediënten om het precies te maken heb je hier sowieso niet. Er zijn wel wat Peruaanse restaurants maar dat is vanwege dus de schaarste aan specifieke en belangrijke ingrediënten niet te betalen. Voor mijn favoriete gerecht uit Peru Lomo Saltado betaalde ik in Peru 5 soles. Omgerekend 1,25 euro. Hier kost dat zo’n 50 euro. Dat is veertig keer zo veel. En waarschijnlijk ook minder lekker. In Peru hadden ze wat betreft het klimaat en vooral ook de hoogte veel meer mogelijkheden om het goed te maken. We doen wel eens wat pogingen:

Causa en Lomo Saltado

Ik was vorige maand wezen parachute springen. Ook een ervaring opzich. 

Ná het schrijven van m’n laatste blog heb ik ook de Nijmeegse vierdaagse uitgelopen. Samen met ons mam. Ik heb hem al eens eerder voltooid. Zes jaar geleden, toen was ik zeventien en mocht ik nog 40km. Nu liep ik hem op dezelfde schoenen als toen, echt volledig versleten ook. Gezien mijn leeftijd en geslacht moest ik 4x50 lopen,, 200km. Dus dat was wel een stuk moeilijker dan toen. Ik heb in Ecuador wel hikes gedaan die echt van de zotte waren maar zo’n lange afstand liep ik nog nooit. Na het uitlopen van de eerste dag van de vierdaagse, dat was iets van 53 kilometer, was dat dan ook de langste afstand die ik ooit gelopen heb. En dan nog drie dagen. 

Was leuk voor een keer, maar wel de laatste keer. Ik heb nu bewezen dat ik het kan maar de hele poppenkast er omheen is mij te gek. Om 2 uur s’ nachts m’n bed uit om 10 uur lang in een ongekende drukte te lopen. Het gedeelte dat we uitsluitend bij de wandelaars van de 50km liepen was het nog te doen, maar zodra de 40km en 30km erbij kwamen vond ik het niet leuk meer. Echt veel te druk. De aandacht die eraan gegeven wordt is naar mijn mening ook niet helemaal in verhouding met de prestatie die geleverd wordt. Beetje wandelen. Mijn moeder liep vorig weekend de 80km van de Langstraat, dat vind ik meer een prestatie. Dan loop je gewoon meer dan 16 uur aan een stuk. 

Dus ja, Als ik nog eens zo iets ga lopen dan wordt het wel een tocht waar het gewoon relaxt lopen is zonder miljoenen dronken mensen aan de zijkant die van alles van je willen zoals in Nijmegen het geval is. Veel wandelaars gaan hier goed op, ik schaam me kapot.

Was leuk voor één keer, kan nu toch zeggen dat ooit eens gedaan te hebben. Met de trouwe support:  

Hier tussen uitsluitend 50-kilometer wandelaars en dus voornamelijk mannen. Dan was het goed te doen. Dan was het rustiger en de wandelaars lopen een fijner tempo. 

En dan hier de drukte in. Ook langs de kant, al die mensen.

De moeder van de twee kleintjes uit m'n Peruaans gastgezin stuurde me laatst dat de oudste (foto) het heel vaak over me heeft. Ik stuurde dat we wel eens kunnen videobellen en als reactie belde ze direct. Toen lange tijd met ze zitten praten. 

Tweede wereldoorlogsmuseum 

Dus ja, ik zit in de weekenden vaak in Duitsland maar binnenkort ga ik gelukkig weer eens naar een mooi land. Ik kan niet wachten om weer in een land te zijn waar ik de mensen niet kan verstaan. Op die manier voelt Finland verder van huis dan Peru, daar kon ik de mensen wel verstaan. Bedankt voor het lezen en de groeten. 

Joten kyllä, vietän usein viikonloppuja Saksassa, mutta onneksi palaan pian takaisin kauniiseen maahan. En malta odottaa, että pääsen palaamaan maahan, jossa en kuule ihmisiä.