Extreme hike in de wildernis van Ecuador

Zaterdag 25 februari, 6.30

De afgelopen 6 dagen, die voelde als twee weken heb ik een extreem zware hike in de middle of nowhere gedaan in de bergen van Ecuador. Alles harstikke gevaarlijk door de modder, heel hoog zo rond de 4000 meter en met een rugzak met kleren en eten voor de hele week zwaarder dan mijzelf. Er begonnen ongeveer 30 man aan deze trek en er was maar één iemand die alle zes de dagen heeft uitgelopen. En dat was ik. 

Dag 1. Cotapaxi 

Actieve vulkaan cotopaxi beklommen 

Zondagochtend vertrok ik vanuit hoofdstad Quito voor zes dagen naar de wildernis om daar grote hikes te doen in de plaatsen Latacunga en Cotopaxi. Daar hadden we geen internet of signaal, warm water enz. Dat was wel leuk leven, voor een week.

Bij aankomst zondag een kleinere tour in de omgeving van het resort gedaan. Het was niet ver lopen maar harstikke heuvelachtig en enkel door de modder. 

Dag 2. Cotapaxi 

De dag hierna kon je kiezen tussen drie hikes. Alle hikes werden bestempeld als zwaar omdat we op een enorme hoogte zitten en alles heel stijl, en vanwege de gladheid gevaarlijk is. Je kon kiezen op het resort te blijven of een van de drie tours te doen die onder waren verdeeld in hoe extreem ze waren. Ik koos voor de zwaarste, hierbij ging je een vulkaan beklimmen die sinds deze week voor het eerst in 6 jaar weer eens actief was. Dat toen gedaan, was een zware hike omdat je in een korte tijd opeens heel hoog ging, veel mensen vielen onderweg af:

Vanuit het resort kon je de vulkaan die we gingen beklimmen al zien. 

Ik was er:

Halverwege al met een stuk minder. Uiteindelijk zouden alleen die met die gele jas, z'n vriend helemaal links, de twee reisleiders en ik de top bereiken. Deze trek werd door vele onderschat, ook door mij, ik kwam er pas laat achter dat het een vulkaan was waar we op aan het klimmen waren. Ik ruik er nog steeds na. 

Dag 3. Ovejería

De laatste dag voordat we van cotapaxi naar Latacunga gingen een hike gedaan van ongeveer 8 uur die uitsluitend omhoog was. Dit was denk ik de zwaarste van de 6 dagen. Absurd. Ook een stuk moeten klimmen over rotsen waar je zo duizenden meters naar beneden keek. Eén misstap en het was m'n laatste stap geweest. Geloof er niks van dat dit legaal was zonder ervaring en uitrusting. Wel een mooi uitzicht omdat we tot boven de wolken geklommen waren. Ook hier was het hoogste punt de top van een actieve vulkaan.

Dag 4. Chugchilan

Aangekomen in Latacunga en op zoek naar een supermarkt merkten we dat er in dit plaatsje fanatiek carnaval gevierd wordt. Ik had eerder al gehoord dat dat er anders aan toegaat dan bij ons. Als het ware is het een groot watergevecht en je hebt niet de keuze om niet mee te doen. Moeders met buggies en bejaarden, van alle kanten word je met waterballonnen bekogeld en ze gooien emmers met water vanaf de daken. Een meisje van rond de 7 zat achterin een auto en zwaaide vriendelijk. Voordat ik het wist draaide ze het raam open en spoot met een waterkanon recht in m'n gezicht.

:

In Cusco zag ik ook wel eens vijf man van mijn leeftijd achterop een truck zitten. Alleen hadden die een mitrailleur vast, hier waren het waterballonnen, oogt toch wat gezelliger:

Deze dag, de 4e in totaal was de eerste van een trek door de absolute wildernis van Latacunga. We liepen op het begin met twee meiden uit Portugal waar we vorige week bevriend mee raakte, maar zowel zij als Aritra hebben totaal een ander looptempo dan ik. Ik kwam daar al snel achter en sloot me aan bij twee Australiërs. Aangekomen bij het eindpunt van deze dag zag ik dat Aritra en de twee Portugezen het niet hadden gehaald.

Dag 5. Insinliví

De dag erna startten zij weer wel maar ik koos ervoor alleen te lopen. Ze waren een te groot blok aan m'n been met te veel pauzes en geklaag over kou en honger. Binnen 5 km raakte ik aan de praat met een heel vriendelijk koppel uit Duitsland (vriendelijke Duitsers, ze bestaan dus). Ik heb de volledige route met hen voortgezet en dat was een goede keuze. Alleen lopen was echt gevaarlijk geweest en zij waren er blij mee dat ik alles kon vertalen.

Hij lasser en zij journalist, heb toevallig ook beide opleidingen gedaan en gewerkt. Genoeg gespreksstof. 

Dit is waar ik ze leerde kennen, toen we elkaars spullen overgooide en een rivier moesten passeren.

Dag 6. Quilotoa 

Ik had met de Duitsers afgesproken weer samen te lopen. Deze dag was extreem. De dag hiervoor hadden we veel afdalingen. Deze dag begonnen we op een hoogte van 2800 meter en eindigde op meer dan 3900. Na tien kilometer niks dan stijl omhoog kwamen we aan bij het meer waardoor deze route bestaat. Dat maakte alles wel de moeite waard. Hierna moest je nog zo'n 8 kilometer om dit meer heen en kwam je aan in Quilotoa. Hier stapten de Duitsers op een bus (gelukkig geen trein) terug naar Latacunga en wachtte ik aan het meer op m'n eigen groep (waar ik uiteindelijk helemaal niet mee heb gelopen). Zij kwamen uren later aan. Toen gingen we ergens wat eten. Volgensmij namen ze het me niet in dank af dat ik alles zonder hen deed, maar met hen had ik het misschien ook niet gehaald. 

Dag 6 absoluut de mooiste dag, kijk hoe helder. 

Zo de gehele tijd gelopen, op de tenen steil omhoog 

Aangekomen bij het gigantische meer. 

Vrijdag/gisteren rond 16.30 aangekomen in de bewoonde wereld. Gegeten en naar bed. 

Ik kwam erachter dat van de volledige groep die was begonnen alleen ik 6 dagen op een rij liep. Het Duitse koppel had de 3de dag naar de vulkaan overgeslagen en verder had iedereen wel tussenin een rustdag ingelast of halverwege opgegeven. Ik zou ook niet ontkennen dat de tocht, -vooral vanwege de hoogte en modder- zwaar genoeg was, maar opgeven heb ik nog nooit gedaan en zou ik ook nooit doen. 

Het beviel me ook wel om 6 dagen volledig buiten de samenleving te leven. Geen besef van de buitenwereld, totaal geen nieuws meekrijgen. In een hostel moest ik gegevens invullen. Ik had geen idee of het nou maandag of donderdag was. Ook geen internet en signaal, was echt heerlijk.

Over enkele minuten vertrek ik met Aritra en de twee Portugezen naar banos, een dorpje aan de voet van een berg waar we volgende week wat activiteiten gaan doen. Maar niet vandaag, vandaag is rustdag. Sauna of een zwembad opzoeken en m'n gemolesteerde voeten en rug laten rusten.

Bedankt voor het lezen en tot de volgende