Eerste week in Ecuador

Zaterdag 18 februari, 14.00

Van Cañete, Barranco en Miraflores (Peru) naar Quito en Mindo (Ecuador) 

Ik schreef dit vanuit het vliegtuig Lima-Quito. 

Na meer dan vier maanden ga ik voor het eerst Peru uit. De tijd die je zonder visum in Peru mag blijven had ik echt al lang overtreden. Ik vertelde aan de douane dat ik Peru wel wilde verlaten maar dat niet ging vanwege de protesten, toen hoefde ik alleen maar rond de 40 euro te betalen en verder geen problemen.

Deze laatste dagen in Lima waren echt goed. Vooral zondag. Iemand die ik in Lima heb leren kennen had met een groep van 40 man een grote bus gehuurd en daarmee zijn we naar het plaatsje cañete, twee uur ten zuiden van Lima gereden. Daar hebben we de hele dag op het strand gelegen, de rotsen beklommen en als een stel kinderen met een bal over staan gooien. Ik was werkelijk de enige blanke op het hele strand en ook meteen een van de weinige die zich niet insmeerde. Dat voel ik nu wel.

Dit had zomaar eens m'n laatste foto kunnen zijn.

Dag erna naar het strand in Barranco gegaan, daar was het nog warmer. Daar hebben we gesurft, dat is altijd leuk. Zeker hier met golven die veel heftiger zijn dan in Nederland. 
Surfen kon ik opzich wel, ook omdat ik kan snowboarden en ik het daar enigszins met vergelijk. Maar waarbij je bij snowboarden naar boven gebracht wordt, zwem je bij surfen eerst tien minuten tegen de golven in om vervolgens slechts tien seconde te genieten. Bij snowboarden is het enkel genieten, surfen is meer afzien. Leuk voor af en toe maar dit gaat geen nieuwe hobby worden. 

Hier had ik me opzich wel ingesmeerd, dat zie je aan de afdruk van mn vingers bovenin. Enkel m'n rug kon ik niet bij en ik wil niet dat mensen die ik pas net heb leren kennen me aanraken. 

Ik zat op het gemakje met iemand uit Lima wat Spaans te oefenen aan het strand toen er opeens honderden mannen gingen strippen en het water in doken. Het bleek als een ontgroening voor de Politieacademie. Allemaal gillen als kleine kinderen. Het water hier is 's avonds helemaal niet koud, in Finland deden we dit voor de lol als de temperatuur onder het vriespunt lag. 

Dag erna zelf gegaan 

Vanaf nu ben ik dus verder met een vriend uit Canada. Ik reis graag alleen, maar dit is in veel opzichten wel makkelijker. Ik weet nog niet of ik de komende dagen internet ga hebben want we hebben een paar grote hikes gepland in de omgeving van Quito, de hoofdstad van Ecuador. 
Bij aankomst in Quito hadden we precies genoeg tijd om de spullen te droppen en naar een sportbar te gaan voor Bayern - PSG. Ik weet niet wat daar gebeurde maar van het een op het andere moment werd ik kei ziek. Ik denk dat het komt omdat ik voor het eerst sinds heel lange tijd bij gebrek aan beter Heineken dronk. Serieus om ziek van te worden. Na de slechte wedstrijd met goede uitslag nog wel even door de stad gelopen maar daarna de hele avond op bed gelegen. 

Ook hier protesten. Dat ze het recht om te protesteren gewoon wereldwijd afschaffen en de mensen een keer eens iets accepteren. 

De volgende ochtend ging het weer goed, de dag ervoor vanaf 15.00 niks gegeten dus deze ochtend de halve menu kaart besteld. Riem is een gat groter nu. nu. Die dag op het gemakje Champions League gekeken en aan een aantal activiteiten meegedaan die door het hostel werden georganiseerd. Een stadstour en een food tour. Vooral chocola is popular in dit land. Vrijwel alle chocola van de wereld zoals ook Milka, Tony Chocolonely enz. bevat cacao dat uit deze streek komt. Dus die touren waren goed. Quito is veel rustiger dan Lima en Cusco. Hier lopen de mensen niet traag voor je voeten en je ziet sowieso weinig mensen op straat. Dat is fijn, maar het uitgaansleven valt hierdoor tegen. Dat was in Peru echt goed, hier is het minder. 

3 koffie en 3 ontbijt 

Kerk beklommen, mooi uitzicht. 
Een mierennest aan hoge piefen verliet de kerk toen wij naar binnen gingen:

Gisteren een dagtour naar Mindo gemaakt om vogels te spotten want dat vond ik in de jungle destijds echt vet. We zagen 24 verschillende soorten Hummingbirds en we zagen een heel zeldzame soort van de toekan. Toen de reisleider deze zag werd hij helemaal gek en op de terugweg liep ie hele tijd vrienden te bellen om het te vertellen. Dat was dus wel mooi meegenomen. 

Toekan 

Aritra en ik hadden zwemspullen meegenomen omdat we van te voren al hadden ontdekt dat er veel rivieren en watervallen op deze route zijn. Op het eind van de dag even de tijd genomen om te zwemmen. 

Ik heb vier mappen nieuwe fotos toegevoegd en veel videos. Maar nu ik de blogs via m'n telefoon schrijf is het meer werk ze in de blog te plaatsen. Maar de meer dan 100 fotos staan in in m'n albums.