Straatratten

Zondag 6 november, 9:30

Er wordt hier op straat echt voortdurend geprobeerd je iets aan te smeren, maar echt werkelijk de gekste dingen. Aangezien ik een van de enige blanke hier ben zou het bij mij nog wel meer zijn en ik heb het gister eens lopen tellen. Van mijn school tot de markt in San Pedro loop ik ongeveer 1 kilometer over het meest toeristische gedeelte van de stad; de Plaza de Armas. Ongeveer om de tien meter werd ik aangesproken. Zeven verschillende vrouwen waar zeker minderjarige bijzaten boden een massage aan. Net zoveel kwamen aan om een schilderij te verkopen, maar ik ben er al lang achter dat die schilderijen dekmantels zijn. Bij deze mensen kan je echt alle soorten drugs kopen. Wanneer je nee zegt tegen het kopen van een schilderij komen ze dichterbij staan en beginnen over mushrooms, wiet en cocaïne. Toen ik dat aan een lokal vertelde geloofde hij dat niet, even later liep hij met mij over de Plaza de Armas en wist hij niet wat hij hoorde. Behalve de massages en ''schilderijen'' die veruit het meest voorkomen zijn dit drie eigenaardige:

•  Elke dag op dezelfde plek zit een man die tandenborstels probeert te verkopen waarvan ik vrij zeker ben dat ze niet nieuw zijn.
• Op deze route van nog geen kilometer is meerdere keren aangeboden m’n schoenen te poetsen voor één sol, 27 cent. Wie laat z’n schoenen nu nog poetsen.
• Er zitten altijd twee kinderen op dezelfde plek met een weegschaal en voor één sol kan je jezelf of een voorwerp laten wegen.

Verder zijn er gewoon overal mensen die je een restaurant proberen in te lokken of een tour proberen aan te smeren.

Ik heb hier nog nooit iemand met haast gezien. Ik word er best wel moe van dat alles hier op z’n elfendertigste gebeurt. Iedereen loopt hier zo ongekend traag dat het net is alsof ze achteruit lopen. Langzamer lopen is oprecht niet mogelijk omdat een standje langzamer stilstaan is. Niet alleen met het lopen maar ook alle diensten zoals bijv. in restaurants, de wasserette of in een winkel is op een Surinaams tempo. Ik probeer me aan te passen maar na drie stappen probeer ik al weer iemand in te halen. Ze zeggen dat mensen in Finland niet sociaal zijn maar hier geven de mensen dus echt geen ruimte om te passeren. Waar de zon, hoogteverschil, veiligheid en criminaliteit me allemaal positief meevallen zie ik dat gesjok alsof je op een jaarmarkt loopt wel echt als het grootste nadeel.

Behalve de negativiteit van hierboven moet ik zeggen dat ik wel ongekend veel zin heb in het vrijwilligerswerk. Ik ga op een basisschool werken waar ik vooral de sportleraar ga ondersteunen maar op verzoek mag ik ook m'n eigen schaakklas opzetten. Dat werk mag ik waarschijnlijk volgende week al mee beginnen omdat ik het Spaans wel snel oppak en ik rondom het WK natuurlijk een aantal dagen vrij moet pakken. Het WK waar Nederland zijn eerste wereldtitel gaat pakken ga ik niks van missen. Dus ja, dat werk heb ik wel zin in. 

Verder heb ik de laatste plaatsen van m’n toeristenticket afgestreept. Het beroemde Sacsayhuaman met een privé-tour die 2.5 uur duurde.

Na het verzenden van deze blog vertrek ik naar een sportbar in het centrum waar ze ajax - PSV uitzenden, deze wedstrijden in de ochtend kijken blijft apart.