Machu Picchu

Donderdag 23 maart, 13.00

Ik dacht van te voren dat Machu Picchu niet zo spectaculair zou zijn. Dat het zoiets is (zoals Parijs bijvoorbeeld) dat alleen op fotos mooi is en in het echt wel meevalt. Huisgenoten van mijn vorige periode in Cusco zeiden me al dat ik daar naast zat. Nu heb ik met m'n eigen ogen gezien dat ik daar inderdaad wel naast zat. 

Er zijn drie manieren om naar Machu Picchu te reizen. Vrijwel alle touristen doen de Inca Trail of Salcantay track. Dan hike je 4 dagen met als eindbestemming Machu Picchu. Ik vond het wel best en koos voor de derde manier, 5 uur met de trein. 

Om 4.45 werd ik in Cusco opgehaald en naar het treinstation in Ollantaytambo gebracht, 2 uur verderop. Daar op de trein gestapt en weer 2 uur later kwam ik in het dorpje Machu Picchu. Ik was aan het kijken waar ik nu naartoe moest totdat ik opeens hoorde dat m'n naam continue geschreeuwd werd. Ik kwam er hier achter dat er een prive gids bij de tour zat. Deze tour hebben mijn ouders destijds voor ons drieën geboekt, maar toen konden we niet gaan omdat de wegen naar Machu Picchu geblokkeerd waren. Ik had m'n ticket destijds verzet naar deze datum en had geen idee wat me allemaal te wachten stond. Maar deze gids was dus wel heel erg mooi meegenomen. Omdat die je naar de beste viewpunten brengt maar vooral veel informatie verteld. 

Het dorp Machu Picchu:

Op het begin was Machu Picchu zoals ik het verwacht had: een tegenvaller, clickbait. Dat kwam omdat er geen ene *** te zien was door de bewolking. De gids zei dat de dag te bewolkt was maar ik wilde wachten. Na 1 uur boven op een berg gestaan te hehben drong hij echt aan door te gaan maar ik zei nog steeds dat ik wilde wachten tot het wat later was en hoopte dat het helderder was.

Rond 13.00 kreeg ik m'n gelijk en begon het langzaam weg te trekken. Een half uur later was het echt helder en zag ik eindelijk waarom dit een van de 7 wereldwonderen is, ongelofelijk uitzicht. Daarna nog de ruïnes bezocht en het incadorp zelf verkend, echt indrukwekkend. Rond vier uur alles wel gezien en terug naar het dorp Machu Picchu gegaan. Daar met wat lokale Manchester United gekeken en de trein terug gepakt om laat in de avond weer terug in Cusco te zijn. 

Twee wereldwonderen in één dag: Machu Picchu & Weghorst bij Manchester United

Vorige week Dinsdagnacht had ik eindelijk een vlucht gevonden die in mijn budget paste. Toen van Cartagena naar Lima gevlogen, daar m'n tijd met Eliana gespendeerd en donderdaglaat door naar Cusco. Vrijdag meteen Spaanse lessen genomen, een leuk weerzien op m'n school omdat ik niemand had verteld dat ik terugkwam. 

Zaterdag vogels wezen spotten in de omgeving van Cusco. Rond 19.00 uur liep ik terug naar huis en zag ik dat de lichten in het stadion van voetbalclub Cienciano brandde. Toen snel daar naartoe gerend, een kaartje gekocht en op de seconde van het startsignaal op m'n plek gaan zitten. Wedstrijd werd 3-1

Mooi weer in Cusco waar de mensen gastvrij zijn (in tegenstelling tot de grote steden) en vaker een toerist gezien hebben. (In tegenstelling tot de kleine dorpen). Toen ik ging zitten zat een man allemaal te zwaaien, hij zei dat ie ook alleen was en of ik de wedstrijd samen wilde kijken. Daarna hebben we nog in de stad gegeten en ben ik enigszins vroeg naar bed gegaan vanwege Machu Picchu de dag erna. 

Maandag appte hij dat er een kleiner onbekender team in hetzelfde stadion speelde, daar toen naartoe gegaan. 3-0. 

Voetbal in Peru is iets minder professioneel. Hier zijn wisselspelers zakjes chips aan het kopen.

Deze man, gaf wel weer aan waarom het terecht is dat latino/as zo jaloers zijn. Hij vroeg me waar ik allemaal gereisd had en hoeveel vriendinnen ik nu heb, hoeveel in Helsinki, Colombia, Nederland? Hij verbaasde zich over mijn verbaasde reacties. Hij vond het echt vreemd dat ik er niet in elk land een paar had. Zelf had ie een vrouw en een klein kind maar liet vol trots fotos van z'n andere vriendinnen zien. En hij was zeker niet de eerste Peruviaan die ik sprak die er zo over denkt. Voor vrouwen is het overigens niet zo, daar is het niet normaal voor om een hand vol minnaars te hebben. Groot cultuurverschil.   

Wel weer fijn dat ik mezelf tussen de vriendelijke mensen bevind, voelt echt weer alsof ik nooit ben weggeweest. Deze man in het stadion dus, maar ook de dag erna 5.00 sochtends met m'n taxi-chauffeur urenlang over vanalles gepraat. Maar dat ook vooral omdat ik niet wilde dat ze in slaap viel. Aangezien de bodem van m'n spaarrekening bereikt is ga ik elke dag naar een restaurant naast m'n apartement waar ik voor €2,50 veel kan eten, goedkoper dan zelf koken. Er zit nooit iemand in dit restaurant en de kok haar Engels is hetzelfde niveau als mijn Spaans. Elke dag na het eten oefenen we nog een uur onze talen.

Nog 7 dagen les, 5 dagen touren en dan op het vliegtuig naar NL.