Naar Rammstein in Tallinn

Vrijdag 21 juli, 17:00

Over het algemeen heb ik een hekel aan alles wat Duits is, uit Duitsland komt en ook maar een klein beetje met Duitsland te maken heeft. Rammstein daarentegen staat er wereldwijd om bekend een van de beste shows weg te zetten dus toen een vriend van de voetbal die in Tallinn woont vroeg of ik mee naar het concert ging zei ik meteen ja.

Dinsdagmiddag om 16.00 vroeg Aaryan uit India of ik mee naar het concert van woensdagavond ging. Ik pakte diezelfde avond de boot van Helsinki naar Tallinn en kwam er toen achter dat hij helemaal geen tickets had. Hij had geen idee hoe groot Rammstein is en dacht online nog wel tickets te kunnen kopen.

Woensdagochtend

Terwijl Aaryan online met tickets bezig was probeerde ik in de omgeving van het concertgebouw wat tickets te ronselen (ik blijf toch echt Nederlands). Vrij snel vond ik meerdere mensen die tickets te koop hadden, maar ondanks dat zij ze voor 140 gekocht hadden wilde ik niet hoger gaan dan 80. Veel deden dat niet maar naarmate het concert dichterbij kwam werden de tickets steeds goedkoper en rond 16:00, minder dan een uur voor de poorten opengingen hadden we een hoop kaarten voor 70 euro gekocht en zo konden er ook meerdere vrienden mee.

De mensen waar we tussen stonden wachtten door corona al vier jaar op dit concert. In 2018 kochten ze deze tickets voor gemiddeld 140 euro, toen Rammstein het podium opkwam zag ik een vrouw huilen omdat ze eindelijk haar favoriete band live zag. Wij hadden één uur hiervoor nog niet eens tickets, dat was wel grappig. Maar, nu kan ik Rammstein ook van het lijstje afstrepen. Wat betreft muziek naar mijn mening niet te vergelijken met andere bands die ik live gezien heb zoals Metallica en Guns ’n Roses maar het optreden was wel echt ongekend spectaculair. Zóveel vuurwerk, vlammen, vlammenwerpers, bij m’n video’s staan er een paar die iemand anders gemaakt heeft. Zelf heb ik er geen seconde aan gedacht m’n telefoon te pakken omdat je echt wel drie uur aan een stuk vol verbijstering naar een show vol met illusies zit te kijken.

Ik blijf deze hele week nog in Tallinn (ik schrijf dit nu dan ook vanuit een park, hier is het ook 32 graden). Aan het eind van de week komen er wat andere vrienden uit Helsinki langs. Ik blijf niet omdat het nu allemaal gratis is omdat ik bij Aaryan kan slapen en eten maar er is ook eindelijk eens leven in deze stad. Tallinn is een van m’n favoriete steden, vooral door die middeleeuwse uitstraling, maar er is nooit zoveel leven. Door dit Rammstein-concert is er opeens zo’n 70.000 man extra waarvan naar mijn idee zo’n driekwart Duitsers. Een van de enige voordelen van Duitsers is dat ze -in tegenstelling tot Finnen- altijd wel goed doordrinken dus de volledige week is er volop feest in de stad aangezien de meeste van die Schweineköpfe er hier wel een week vakantie van gemaakt hebben.

Dus ja waar ik altijd over Frankrijk en Duitsland klaag moet ik zeggen dat ik wel echt fan geworden ben van India en de gastvrijheid van die mensen. Ik heb er al zeker meer dan tien leren kennen in Helsinki en bij zowel de mannen als de vrouwen heb je al binnen vijf minuten het idee dat je met een goede vriend aan het praten bent. Daarom zat ik twee maanden geleden (voelt twee jaar) ook opeens heel erg last-minute met Aravind in het vliegtuig naar Paris Saint Germain. Nu slaap ik al de hele week bij een andere Indiër die ik nog geen twee weken geleden op een voetbalveld heb leren kennen.

Ik beloof dat m’n volgende blog over m’n nieuwe reis gaat, ik heb er helaas nog geen tijd voor gehad die te schrijven. (Het is geen India en ook geen Estland).  

En dan hieronder (en in m’n fotoalbums nog meer) wat foto’s die ik zondag en maandagavond met m’n camera gemaakt heb in Vuosaari & Ruoholathi