Te veel om op te noemen

Vrijdag 6 april, 11:00

Vandaag is het exact één jaar geleden dat ik na een lange reis weer in Nederland aankwam. Maar, ondanks dat ik niet meer aan de andere kant van de wereld zit en ik weer gewoon aan het werk ben is het reizen eigenlijk nooit helemaal gestopt. Sinds ik terug ben ben ik alweer twee keer terug naar Finland en Estland gereisd, twee keer naar Frankrijk, Engeland, veel tripjes in Nederland en België maar eigenlijk vooral gewoon vrijwel ieder weekend in Duitsland om daar ergens met Eliana af te spreken. Bovendien hebben Eliana en ik zojuist twee vliegtickets naar Peru gekocht. Daar gaan we het eind van het jaar voor een paar weken naartoe om het gedeelte van haar familie dat ik destijds nog niet gezien heb te ontmoeten in Lima, en natuurlijk naar Cusco naar mijn hostfamilie en de mensen die ik daar heb leren kennen.

Finland

Vanaf kerst waren we twee weken in Finland. Daar hebben we nieuwjaar en op 3 januari Eliana haar verjaardag gevierd. Helsinki voelt altijd als thuiskomen. Elke keer als ik daar terug ben is het zodra ik het vliegtuig uitstap alsof ik nooit weggeweest ben. Weer twee weken niets dan voetballen, sauna’s en genieten van de niet te overtreffen natuur:

Héél koud. 

De eerste nacht logeerde we bij Mathias. Daar gingen we mee sleeën. Grappige video's daarvan staan bij het kopje video's. Hier klikken

Altijd tijdens de tripjes naar Finland hoort er een boottocht naar dat andere geweldige land bij, Estland. Ook Estland zat nog volop in zijn kerstsferen. Daar vooral genieten van dat wat ze in Finland niet hebben: goed eten en goede restaurants. 

In Finland was het wel echt enorm koud. Ik kan er nu minder goed tegen, misschien omdat ik niet lang hiervoor een halfjaar spendeerde in het tropische klimaat van Zuid-Amerika. Een avond toen we buiten liepen was het zo koud, toen ik het checkte zag ik dat het -28 graden was. Acht maanden daarvoor lag ik met 36 graden aan de Caribische zee, wat een verschil.

Deutschland, mein Herz in Flammen

Met Eliana nam ik een nachtbus naar Berlijn om daar wat dingen voor haar Duitse visum te regelen. 

Nadat ze haar plicht daar had gedaan hebben we alle bekende punten bekeken. De Brandenburger tor die op dat moment net met graffiti was besmeurd door klimaat-hippies. De indrukwekkende Berlijnse muur, Neptunbrunnen, Berliner Dom, Reichstagsgebäude, Checkpoint Charlie en het Pergamonmuseum. 

Berlijn was wel iets mooier en interessanter dan de meeste andere Duitse steden, maar het blijft Duitsland, dus twee dagen was wel meer dan genoeg. Rond middernacht namen we de nachtbus terug die in een keer van Berlijn naar Tilburg reed, waar Eliana er weer in Münster uitstapte. 

Ik ben niet eens meer opzoek naar de sneeuw, maar waar ik ook heen ga, zoals op de foto's te zien blijkt het er altijd te zijn. Van Helsinki en Tallinn tot Ascheberg, Münster en Berlijn.

Een andere keer ben ik ongeveer een week in Münster verbleven waar de kerstmarkten toen in volle gang waren. 

Aan de glühwein en Bradwursten bij de kerstmarkten in Münster.

Peruaans restaurant in Münster. Niet te vergelijken met het echte Peruaanse eten. 

Schaatsen

Snowboarden met Jurre

Avondje Veronica offside met Wesley Sneijdertje, Wim Kieft en Jan Boskamp. En direct daarna vandaag inside met Johan Derksen, Rene van der Gijp, en Wilfred Geneé. 

Vorig weekend was ik met m'n vriend Bram naar het Zwarte Woud in het zuiden van Duitsland gereden om daar te hiken. Dat was een bijzonder avontuur waarin we in de meest uiteenlopende situaties moesten zien te handhaven en het weer continue van gedaante veranderde. De eerste dag scheen de zon fel en was het enige T-shirt dat we aanhadden eigenlijk al te veel. De tweede dag had ik vier lagen aan: een thermoshirt, shirt met lange mouw, dikke trui en een regenjas. Daarbovenop ook nog een regencape. De dag erna begon zomers maar toen we gingen slapen begon het hard te hagelen en we werden wakker met een flinke laag sneeuw. Die hele dag was het daardoor ook erg koud. De laatste hike-dag leek wederom tropisch. Door deze weersveranderingen kwam het vaker per dag voor dat we deze loodzware backpack weer moesten opentrekken om kledingstukken eruit te halen of juist in te proppen. Soms als we hem afdeden begonnen we spontaan te rennen. Onze benen waren namelijk niet erg moe, maar al die kilo’s op de rug waren de boosdoener. Maar dat hoort er bij. Ons leven voor deze zes dagen droegen we continue op onze rug.

Het werd akelig duidelijk hoe afhankelijk we (als mens) van onze eerste levensbehoefte zijn. Sta je niet bij stil omdat we er altijd omringt door zijn maar eigenlijk zijn we deze dagen continue met hetzelfde bezig geweest. Water, eten en een rustplaats zoeken. Alles hing daar continue van af.

Het hike seizoen is nog niet begonnen en het was lekker rustig. Er waren geen toeristen en we kwamen maar zelden mensen tegen. Wel kwamen we dieren tegen. De eerste nacht al rond een uur of 2 werden we vanaf de afgrond aangestaard door drie felle paren ogen die het licht van onze zaklamp opmerkte. We wisten toen nog niet was het was. We hadden wel op de heenweg in de auto afgesproken wat we moeten doen als het uitloopt tot een gevecht met een wolf. Toen we doorliepen zagen we dat deze ogen van herten waren. Er zitten wel veel wolven en vossen in dit gebied, daar keken we steeds wel naar uit. De dag erna liepen we langs een meer wat door het vochtige weer vooral bezet werd door padden en kikkers. Die hebben we ook geruime tijd zitten bestuderen.

Het vinden van een slaapplek was steeds lastig. We hadden een tarp bij en zochten vaak lang naar een geschikte plek om deze op te zetten. De derde dag begon het hard te hagelen en namen we snel genoegen met een niet zo’n ideale plek. Door de sneeuwstorm van die nacht zakte de tarp steeds verder in en namen de claustrofobische gedachten al gauw de overhand. Iedere keer als we s’ nachts wakker werden trapte we de sneeuw eraf. Wakker worden was mooi, maar koud. Mijn handen met inmiddels alle kleuren van de regenboog leken meer dood dan levend. Toen voelde ik me ook even totaal niet goed, hartstikke duizelig. Warm drinken en doorpakken. Deze dag was ondanks het slechte begin toch wel de mooiste. We liepen boven de wolken in een prachtig winterwonderland en zagen dat beneden in de dorpen alles harstikke groen was. Het werd nogmaals duidelijk hoe hoog we wel niet zaten.

Onze claustrofobische slaapplek:

Deze dag het mooiste uitzicht gehad

Boven de wolken

Links mijn door de koud verkleurde hand

Een hut aan het bouwen om in te overnachten

Ook weer een geslaagd Bundesliga-tripje gehad met Mathias die daar speciaal voor uit Finland kwam overgevlogen. Eerst nog FC Utrecht daarna naar Mönchengladbach en Borussia Dortmund gereden. 

Utrecht - Heracles 1-0

Borussia Dortmund met Malen tegen Hoffenheim met Wout Weghorst: 2-3

Borussia Mönchengladbach - Bochum: 5-2

Halverwege ergens afspreken, dan kom je nog eens ergens... :

Düsseldorf

Ascheberg

Münster

Venlo

Vandaag één jaar later onderneem ik nog steeds zoveel waardoor het niet meeviel alle gebeurtenissen hierin te proppen. Behalve Berlijn, de hike, Münster, nieuwjaar in Finland en de voetbal trips heb ik in mijn foto albums nog allerlei andere foto's en video's toegevoegd. 

Foto's