We zijn van start

Maandag 1 november 2021, 14:15

Zoals de laatste tijd stiekem wel vaker zou ik deze tijd eigenlijk beter aan school besteden. Ik loop wat projecten achter, maar stel mij prioriteiten niet goed op orde. Ondertussen was er gister een deadline van een project waar ik nog aan moet beginnen. Maar first things first: de eerste zekerheid richting een stage in Helsinki is een feit; 

Toen ik in juni besloot voor een stage in Helskini werd ik door school geadviseerd mij aan te sluiten bij een bepaalde stageconsultant uit Rotterdam. Het bedrijf waar ik toen terecht kwam ga ik verder niets over zeggen. Laat ik het er maar op houden dat ik na ruim vier weggegooide maanden de samenwerking stopte. Ik wilde nog steeds een stage in Helsinki, dan wel niet een ander Scandinavisch land. Deze zelfde 23 oktober deed ik 3 mailtjes de deur uit; naar de Finse afdeling van RedBull, een ander marketing bedrijf (iets culinairs) en naar Tespack.  

Al op dinsdag 26 oktober kreeg ik een mailtje terug van iemand binnen het laatstgenoemde bedrijf waarin ze wederzijdse interesse toonde en zelfs haar excuus aanbood voor haar trage reactie. Het verschil tussen de Rotterdamse en Finse mentaliteit in een notendop. Ze was de stage-coördinator van het bedrijf www.tespack.com en stelde voor zo snel mogelijk een online-interview te plannen gezien de deadline van mijn kant. Hier reageerde ik uiteraard direct op en we plande een gesprek in voor de volgende dag, woensdagochtend om 9:00. Ik had geen tijd meer om mij voor te bereiden op dit gesprek. ’s Avonds moest NAC tegen Venlo bekeren, dit werd een wedstrijd met verlenging en penalty’s (waarbij wij terecht aan het langste eind trokken) waardoor ik pas rond 1:30 in mijn bed lag. Om 8:00 ging ik eruit om toch maar even op de website te kijken wat het bedrijf nu eigenlijk deed. Het was dit moment dat ik me zorgen om mijn Engelse taalvaardigheden begon te maken, ik begreep vrij weinig van alle technische termen op de website.  Tespack

Om 9:00 -en door het tijdsverschil van één uur voor hen 10.00- begon mijn online-interview met de stage-coördinator. Ze deed haar zegje en stelde haar vragen waarop ik zo uitgebreid mogelijk antwoord gaf. Mijn Engelse spraak viel me niet tegen, ik kwam prima uit mijn woorden. Maar wanneer ze een ietwat langer verhaal vertelde raakte ik vaker dan eens de draad kwijt. Al met al een positief gesprek waarin ze mededeelde dat ik hier vanaf 1 februari stage kan lopen. Toen ik aangaf mij enigszins zorgen te maken over huisvesting en dat soort zaken gezien ik gebroken heb met de stage-consultant gaf ze me hier een hoop tips over. Long story short had ik in drie dagen voor elkaar gekregen wat het ervaren bedrijf uit Rotterdam in vier a vijf maanden niet lukte.  

Op 12 november heb ik weer een gesprek ingepland met deze stage-coördinator + twee Nederlandse stagiaires binnen het bedrijf. Dat vind ik zeer fijn omdat ik dan zeker weet dat er niets langs me heen gaat. Ik twijfel over een spoedcursus Engels. Nu het definitief is dat ik Nederland voor een maand of vijf ga verlaten besef ik wel dat er een hoop dingen zijn die ik achter moet laten. Familie en vrienden natuurlijk. Structuur, een inkomen, zekerheid en alles binnen handbereik. Ik ben fanatieker geworden met schaken. Ik geef elke dinsdagavond les aan kinderen en analyseer m’n eigen partijen intensief. Zaterdag was ik op het begin van de avond eerst bij PSV - FC Twente en vervolgens naar TOP Oss - NAC. Ik ga wekelijks naar voetbalwedstrijden en hoop dat ik de afgelopen maanden genoeg voetbalwedstrijden gezien heb om het halfjaar in Helsinki te compenseren. Mijn seizoenkaart van PSV heb ik al doorverkocht aan Thijmen.  

Zaterdag dus PSV met Levy en in een keer door naar NAC met Bram. Zondag was ik van ‘s Ochtens vroeg tot een uur of 1 ‘s nachts bij Walibi Fright Nights met een groep van 8. Vrienden zal ik ook moeten gaan missen. Het uitgaan op zich ook. Ik ben uiteraard van plan daar het uitgaansleven te verkennen. Vooral in Tallinn schijnt het dat je goed kunt stappen. Echter weet ik niet of het kan tippen aan een doordeweekse woensdagnacht waarin ik iedereen één voor één naar de grond zie gaan, zelf pas om 6:30 ergens op zoek ga naar een slaapplek om vervolgens met een dosis koppijn donderdag om 9:00 in de les te zitten met de belofte aan mezelf nóóit meer te drinken. Ik bedoel, wat is er mooier dan dat.