Hectische week

Dinsdag 13 december, 12:30

Gebeten door een aap, taxiongeluk, gevochten, zes uur slaap over vier nachten, en Nationale onrust.

In deze blog iets meer tekst dan normaal want deze week was me toch hectisch.

Nationaal

Afgelopen weken was het vrij onrustig hier want er is een coup gepleegd en ze hebben de president in de bak geknikkerd. De dag van de coup was iedereen er maar druk mee bezig, iedereen zat voor de tv-livestreams te volgen in plaats van dat ze naar hun werk gingen. Er was die dag ook een avondklok en er werd niet uitgegaan, alcohol was verboden en restaurants gesloten. Nu is het wel weer rustiger -los van alle protesten overal- en uit de verkiezingen van vorige week is een nieuwe president gekozen. Eentje waar iedereen die ik spreek fel tegen is. Dus wellicht binnenkort weer wel wat sensatie.

Hier stiekem een foto gemaakt van een protest, stiekem want als ze dat zien ben je ook nog niet jarig. De politie loopt er altijd in dit uniform bij. Dat is een plus aan dit land. Als Marokkanen hier uitvreten wat ze van de week in Nederland deden gaat dat echt geen hele avond duren. Hier schieten ze namelijk wél met scherp op dat volk.

Deze week heb ik een aantal keren een bezoekje aan het ziekenhuis gebracht. Op het werk wat ik eerst nog zo promootte wilde woensdagochtend een aap m’n vinger eraf bijten. Die was niet van plan los te laten, nadat ik hem twee keiharde stompen in het gezicht gaf ging ie pas weg en liep ik echt helemaal bebloed naar het ziekenhuis wat naast de dierentuin ligt. Daar hebben ze alles weer rechtgezet maar ik moet wel steeds terug om nieuwe injecties te halen en het verband te vernieuwen. Ik hoop dat ik snel weer kan gaan werken want heb nog een appel te schillen met een aap daar.

Vinger ziet er iedere dag iets beter uit:

Kijken of ik de dader herken

Dinsdag tot vrijdag was ik dus in het ziekenhuis voor mezelf, zondagmiddag ging ik op bezoek:

Zaterdagavond was ik naar een concert omdat de zanger van de band een van m’n leraren is. Niet enkel m’n leraar, is maar een paar jaar ouder en zijn al vaker opstap geweest. Na afloop gingen zij allemaal nog ergens anders naartoe maar een andere vriendin en ik hadden daar geen zin in dus hebben we rond 3.30 de taxi naar huis gepakt. Nadat ik waar ik woon uitstapte bracht de taxichauffeur haar naar huis, althans, dat was de bedoeling. Daar is ze vooralsnog niet aangekomen want zondagochtend hoorde ik dat de taxi was gecrasht en dat ze naar het ziekenhuis is gebracht. Daar heb ik haar zondag bezocht, ze mag voorlopig niet naar huis maar gaat verder wel goed.

Op datzelfde festival kwam ik er weer achter dat het toch wel een voordeel heeft dat iedereen hier 6 appels hoog is, als er iets te doen is of bij een mensenmassa in z’n algemeen kan ik makkelijk over iedereen heen kijken. Bij een festival is het altijd zo irritant als er iemand die langer is voor je staat, hier gaat dat niet gebeuren. 

Concert was trouwens niet mijn muziek, heb me echt verveeld. Ik hou veel van Metallica, Rammstein enz maar deze heavy metal ging wel echt ver. Er was niet eens tekst, enkel geschreeuw. Te zien bij m'n video's. 

52 berichten in 24 chats

Nederlands elftal 

Als eerste: ‘’gouden wissels’’ bestaan niet. Als je beter speelt omdat je de twee slechtste spelers Bergwijn en Blind eruit haalt zijn dit geen goede wissels maar ben je simpelweg niet goed gestart. Van Gaal krijgt veel te veel veren in z’n … met z’n eigenwijze wanprestaties, maar verder niks meer over de inhoud van deze frustrerende wedstrijd:

Na afloop van Nederland – Argentinië kreeg ik zowat meer berichten dan vorige maand op m’n verjaardag. Komt vooral door m’n grote mond en omdat ik hier en in Finland veel mensen heb leren kennen die niet uit Nederland komen. Die zaten zich lekker te verlekkeren, ik heb op niemand gereageerd.

De wedstrijd keek ik in een bar met een Peruviaanse vriend, Braziliaanse, Engelse en twee andere Nederlanders. Behalve de eerstgenoemde drie bestond de bar enkel uit Nederlanders en Argentijnen. Echt bizar hoeveel Nederlanders hier zijn. Toen Nederland er uiteindelijk verlenging uitsleepte ontplofte het echt ongelofelijk. Na afloop gingen de Nederlandse successupporters nog uit om het zogenaamd te vergeten maar ik was er te chagrijnig voor. Uiteindelijk heeft Michel, de Zwitser uit m’n gastgezin me naar huis gehaald omdat ik op de vuist ging met wat Argentijnen.

Engeland-Frankrijk kijken tussen de Engelse, ook zij trokken aan het kortste eind.

Lokale vrienden

Voorheen ging ik hier vooral met andere internationale studenten op stap en nog niet echt met lokals, zoals in Finland. Sinds vorige week ga ik veel (iedere dag) met twee Peruvianen om en die zorgen dat ik wat meer inburger. Het gene namelijk waar ik echt niet aan kan wennen is dat de mensen in de drukke straten totaal geen vaart maken. Maar niet alleen dat, ook staan ze op de meest domme plekken opeens stil en houden totaal geen rechts aan. Telkens als ik iemand voorbij wil gaan houden ze me dan tegen, maar als ik alleen loop kan ik er echt niet aan wennen dat de mensen hier nog trager zijn dan Daley Blind.

Dankzij hen weet ik nu wat de beste plekken zijn om uit te gaan, bars waar je geen Gringo-Tax betaald. De afgelopen vier dagen was net carnaval. Over vier nachten heb ik zes uur geslapen. Vrijdag en zondag kwam ik pas in de ochtend thuis waardoor ik maar meteen met een ontbijt aan de nieuwe dag begon. Zaterdag en gister was het zo’n drie uur per nacht. Gesloopt en vanaf morgen weer in het normale ritme proberen te belanden. Werken in de dierentuin mag ik nog niet vanwege m’n vinger, maar s’ ochtends m’n Spaans een beetje bijwerken kan ook zeker geen kwaad.

Rare week dus maar de agressie van het WK en het schrikken van de twee ongelukken werden wel gecompenseerd door de vele leuke mensen die ik deze week heb leren kennen. Nu staat het opzoeken van m’n bed bovenaan m’n prioriteitenlijst. Zo direct, na schooltijd.