Cartagena

Dinsdag 14 maart, 14.30

Ik schrijf dit nu vanaf het vliegveld in Cartagena. Ik ga dit extreme klimaat zo direct pas verlaten omdat om onduidelijke reden de dagen hiervoor de vliegtickets voor buitenlandse vluchten echt niet normaal duur waren. Vluchten van slechts een uurtje naar Panama bijvoorbeeld meer dan 500 euro, naar Brazilië hetzelfde. 

Cartagena

De Peruaanse keuken staat aangeschreven als een van de beste van de wereld maar van alle plekken waar ik tijdens mijn reis geweest ben vind ik dat Cartagena het beste eten en de beste restaurants heeft. In Peru is het nadeel dat ze overal coriander opstrooien. En ik zeg altijd dat ik alles eet en lust, maar hoeveel honger ik ook heb als er coriander opzit hoef ik het niet, ik eet nog liever een boterham met zand. 

In Cartagena was veel met vis, echt goed. Behalve heel veel verschillende restaurants geprobeerd heb ik de afgelopen dagen gewoon heel veel gezwommen en grote wandelingen gemaakt. Het was eigenlijk gewoon een beetje tijd doden in dit extreme weer tot de vlucht waar ik nu op aan het wachten ben. Cartanega is een beetje het Albufeira, Mallorca, Salou van Zuid-Amerika. Er zijn veel touristen uit andere Zuid-Amerikaanse landen die hier alleen maar komen voor zon, zuipen, ziekenhuis. Ik vind dat een beetje zonde van m'n tijd en van de mooie stad. Die dingen doe ik in Breda of Tilburg wel. 

Veel eten met vis, die ze op deze foto aan het vangen zijn.

Ik ga de laatste 3 weken van mijn reis afsluiten waar ik hem ook begon met Spaanse lessen in Cusco. Toen ik in Peru zat miste ik Finland echt enorm. Nu zat ik in Ecuador en Colombia en miste ik Peru zoals ik dat destijds met Finland deed. Gek dat je er altijd pas naderhand achterkomt hoe erg je iets waardeert. 

Tussendoor fotos van Cartagena.

Het heeft vier grote redenen dat ik ervoor koos weer terug naar Peru te gaan.

1. de voornaamste is dat ik niet echt tevreden ben over m'n Spaans. Toen ik hier zes maanden geleden aankwam sprak ik geen woord dus uiteraard heb ik wel veel progressie gemaakt maar toch ben ik niet heel blij met het niveau. Ik was er vaak ook niet zo serieus mee, de maand van het wk ging ik amper naar de lessen en het kwam vaker voor dat ik liever andere dingen ging ondernemen aangezien ik toch op vakantie was. Maar geen hond spreekt hier Engels en ik ben dus uitsluitend op deze taal aangewezen, en toch kom ik er te vaak niet uit. In Cusco de talenschool was me goed bevallen en ik wil me de komende drie weken volledig daarop storten. In Nederland ga ik er uiteraard meedoor en ik verwacht het in NL sneller op te pakken dan hier, simpelweg omdat ik het dan vanuit m'n eigen taal leer, niet vanuit het Engels waar ik niet vloeiend in ben.

Redentwee is dat ik nog steeds een ticket voor Machu Picchu open heb staan. Ik kon daar destijds geen gebruik van maken omdat de terroristen van de protesten Machu Picchu hadden geblokkeerd. Momenteel is het in de omgeving van Cusco rustiger en kan ik er naar zes maanden (waarschijnlijk) naartoe. Mensen vanuit de hele wereld reizen naar Cusco enkel en alleen om dit ene wereldwonder te zien. Heeft wel iets grappigs als ik er zes maanden pal naast woon, en het niet bezocht heb. Het zou me niet veel uitmaken, alleen de reden waarom wel.

Het derde en meest relevante is dat mijn bankrekening een grote vrije val naar beneden is. Ik vind zelf dat ik het nog vrij netjes had gedaan, zeker na 8 maanden in Finland, een van de duurste landen ter wereld. Wat ik daar aan bijvoorbeeld boodschappen kwijt was is absurd, zonder inkomen. Bij de keuze terug naar Cusco te gaan kan ik het goedkoopst leven en ik geef geen geld meer uit aan vliegtickets en hotels. Ik weet waar ik voor 2 euro per dag kan eten en de bus kost omgerekend 25 cent. 

De vierde reden is dat ik klaar ben met het hostel leven maar nog veel meer met andere toeristen en backpackers. 

Het is duidelijk geweest hoe ik naar de protesten keek maar het enige wat hier wel goed aan was was dat ze de toeristen buiten de deur hielden. Ik leefde in Cusco echt als een van de lokale, zo beschouwde ze mij ook en dat vond ik heel relaxt. Zodra ik Peru verliet en in Ecuador voor het eerst tijdens mijn reis te maken kreeg met backpackers had ik direct een grote hekel aan ze. Aan allemaal, omdat ze eigenlijk allemaal dezelfde persoon zijn. Ik had er echt een heel stuk overgeschreven maar dat straalde iets te veel negativiteit uit. Ik ga als ik weer in Nederland ingeburgerd ben wel een boek schrijven en uitgeven over de hele reis en met ook alle stukken die ik wel schreef maar niet plaatste. 

Staan allemaal in de rij om met twee schoenen op de foto te gaan.

Naast de kerk was er een feest gaande. M'n meest recente videos laat het grappige contrast zien.

Nu blijf ik wat dagen bij Eliana in Lima en daarna ga ik dus naar Cusco deze reis afronden. Ik heb nooit heimwee gehad maar sindskort, eigenlijk sinds m'n ouders zijn langsgekomen, heb ik er wel ongelofelijk veel zin in om weer eens naar huis te gaan. Mooi iedereen weer zien. In Cusco in de dierentuin werken vond ik zo leuk omdat ik daar m'n handen weer vies kon maken, werken en vooral mezelf wat nuttig maken mis ik ook. Op het gemakje bij oma koffie drinken, naar voetbalwedstrijden gaan, het schaken weer terug oppakken enz. Ik heb gewoon het gevoel dat na de volgende drie weken ik deze trip 100% voltooid heb. Ondanks dat ik wel besef dat ik nog geen 1% van de wereld heb ontdekt, heb ik wel meer dan genoeg meegemaakt en gezien.